ایمپلنت Cochlear
ارسال این صفحه به دوستان چاپ Facebook Twitter Pinterest
ایمپلنت کچلر یک دستگاه الکترونیکی کوچک است که به مردم کمک می کند. این را می توان برای افرادی که ناشنوا هستند و یا از شنیدن بسیار سخت است استفاده می شود. ایمپلنت کچلی همان چیزی نیست که یک شنوایی باشد. این عمل با استفاده از جراحی انجام می شود و به شیوه ای متفاوت عمل می کند.
انواع مختلفی از کاشت حلزون وجود دارد. با این حال، اغلب آنها از چند بخش مشابه تشکیل شده است.
یک قسمت از دستگاه جراحی به استخوان اطراف گوش (استخوان های موقتی) وارد می شود. این یک گیرنده-محرک ساخته شده است که پذیرش، رمزگشایی و سپس ارسال سیگنال الکتریکی به مغز است.
قسمت دوم کاشت حلزونی دستگاه بیرونی است. این یک میکروفون / گیرنده، یک پردازنده گفتار و یک آنتن ساخته شده است. این قسمت ایمپلنت صدا را دریافت می کند، صدای را به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می کند و آن را به داخل قسمت ایمپلنت کچلور می فرستد.
کدام یک از موارد زیر استفاده می شود؟
ایمپلنت های Cochlear اجازه می دهد افراد ناشنوا دریافت و پردازش صداها و سخنرانی کنند. با این حال، این دستگاه ها شنوایی نرمال را باز نمی یابند. آنها ابزارهایی هستند که اجازه می دهد صدا و گفتار پردازش شوند و به مغز ارسال شوند.
ایمپلنت کچلی برای همه مناسب نیست. نحوه انتخاب یک فرد برای کاشت حلزون در حال تغییر است، زیرا درک شنوایی شنوایی (شنوایی) مغز بهبود می یابد و تکنولوژی تغییر می کند.
هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند نامزد برای کاشت حلزون باشند. افرادی که برای این دستگاه نامزد هستند ممکن است پس از یادگیری صحبت کنند ناشنوایان یا ناشنوا باشند. کودکان زیر 1 ساله اکنون نامزد این عمل هستند. گرچه معیارها برای بزرگسالان و کودکان کمی متفاوت هستند، آنها بر اساس دستورالعمل های مشابه هستند:
این فرد باید در هر دو گوش به طور کامل یا تقریبا ناشنوا باشد و تقریبا بدون سمعک بهبود پیدا کند. هرکسی که بتواند با کمک سمعک به اندازه کافی بشنود کاندیدای خوبی برای کاشت حلزون نیست.
فرد باید به شدت انگیزه داشته باشد. پس از قرار دادن ایمپلنت کچلار، آنها باید یاد بگیرند که چگونه به درستی از دستگاه استفاده کنند.
فرد باید انتظارات منطقی برای آنچه پس از جراحی اتفاق می افتد داشته باشد. دستگاه شنوایی نرمال را بازیابی یا ایجاد نمی کند.
کودکان باید در برنامه ها ثبت نام کنند تا به آنها یاد دهند که چگونه صدای پردازش را یاد بگیرند.
برای تعیین اینکه آیا یک فرد نامزد برای کاشت حلزون است، فرد باید توسط پزشک گوش، بینی و گلو (گوش و حلق و بینی) (otolaryngologist) مورد آزمایش قرار گیرد. افراد همچنین به نوع خاصی از آزمون های شنوایی که با سمعک های خود نیاز دارند نیاز خواهند داشت.
این ممکن است شامل اسکن سی تی اسکن یا MRI مغز و گوش وسط و درونی باشد.
ممکن است افراد (به ویژه کودکان) باید توسط یک روانشناس ارزیابی شوند تا تعیین شود آیا آنها نامزد خوبی باشند.
چطور کار می کند
صداها از طریق هوا پخش می شوند. در یک گوش طبیعی، امواج صوتی موجب میشوند و سپس استخوانهای گوش میانی برای ارتعاش. این موجی از ارتعاشات را به گوش داخلی (کچلی) می فرستد. سپس این امواج توسط حلزون به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شوند که در امتداد عصب شنوایی به مغز فرستاده می شوند.
یک فرد ناشنوا، گوش داخلی کارکردی ندارد ایمپلنت کچلی تلاش می کند تا صدا را به انرژی الکتریکی تبدیل کند. این انرژی پس از آن می تواند برای تحریک عصب کوخل (عصب شنوایی)، ارسال سیگنال های صدا به مغز مورد استفاده قرار گیرد.
صدا توسط یک میکروفون در نزدیکی گوش پوشیده شده است. این صدا به یک پردازنده گفتار فرستاده می شود، که اغلب به میکروفن متصل شده و در پشت گوش قرار می گیرد.
صدا را تجزیه و تحلیل می کند و به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شود که به گیرنده جراحی در پشت گوش می فرستند. این گیرنده سیگنال را از طریق سیم به گوش داخلی می فرستد.
از آنجا، امواج الکتریکی به مغز ارسال می شوند.
چگونگی استفاده از آن
برای انجام عمل جراحی:
شما بیهوشی عمومی دریافت خواهید کرد، به طوری که شما خواب و درد را آزاد کنید.
برش جراحی در پشت گوش ایجاد می شود، گاهی اوقات بعد از اصلاح قسمت هایی از مو پشت گوش.
میکروسکوپ و مته استخوان برای باز کردن استخوان پشت گوش (استخوان مشتویی) استفاده می شود تا قسمت داخل ایمپلنت وارد شود.
آرایه الکترود به گوش داخلی (کچلی) منتقل می شود.
گیرنده به یک جیب ساخته شده در پشت گوش قرار می گیرد. جیب آن را در محل نگهداری می کند و اطمینان می دهد که آن به اندازه کافی نزدیک به پوست است تا اطلاعات الکتریکی از دستگاه ارسال شود. یک حفره ممکن است به استخوان پشت گوش بچرخد تا ایمپلنت کمتر زیر پوست حرکت کند.
بعد از جراحی:
بخیه های پشت گوش وجود دارد.
شما ممکن است قادر به احساس گیرنده به عنوان یک ضربه پشت گوش است.
هر موی تراشیده باید رشد کند.
قسمت خارج از دستگاه 1 تا 4 هفته پس از جراحی قرار خواهد گرفت تا زمان باز شدن برای درمان به وجود آید.
خطر جراحی
ایمپلنت کچلر جراحی نسبتا ایمن است. با این حال، تمام جراحی ها خطراتی را ایجاد می کنند. خطرات هستند
مشکلات شفا زخم
شکستگی پوست بر روی دستگاه ایمپلنت
عفونت در نزدیکی محل ایمپلنت
عوارض کمتر رایج عبارتند از:
آسیب عصبی که چهره را در کنار عملیات حرکت می دهد
نشت مایع در اطراف مغز (مایع مغزی نخاعی)
عفونت مایع در اطراف مغز (مننژیت)
سرگیجه موقت (سرگیجه)
عدم کارکرد دستگاه
طعم غیرطبیعی
بازپرداخت پس از جراحی
شما ممکن است در یک شب برای مشاهده به بیمارستان بستری شوید. با این حال، بسیاری از بیمارستان ها اکنون اجازه می دهند مردم در روز جراحی به خانه بروند. ارائه کننده خدمات بهداشتی شما به شما داروهای درد و گاهی آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت می دهد. بسیاری از جراحان یک پانسمان بزرگ را روی گوش عمل می کنند. روز بعد از جراحی پانسمان برداشته می شود.
یک هفته یا بیشتر بعد از جراحی، قسمت خارج از کاشت حلزون به گیرنده گیرنده که در پشت گوش گذاشته شده است، محکم می شود. در این مرحله، شما قادر خواهید بود از دستگاه استفاده کنید.
هنگامی که محل عمل جراحی به خوبی شفا داده می شود و ایمپلنت به پردازنده بیرونی متصل می شود، شما با متخصصان شروع به کار می کنید تا یاد بگیرند که صدای خود را با استفاده از ایمپلنت کچلار یاد بگیرند. این متخصصان ممکن است شامل موارد زیر باشند:
متخصصان شنوایی سنجی
سخنرانان
پزشکان گوش و بینی و گلو (متخصص گوش و حلق و بینی)
این بخش مهمی از روند است. شما باید با نزدیک شدن تیم خود به متخصصین، برای به دست آوردن بیشترین سود از ایمپلنت.
خروج
نتایج با کاشت حلزون کلاسیک به طور گسترده ای متفاوت است. چقدر خوب کار میکنید بستگی دارد:
وضعیت گوش شنوایی قبل از عمل جراحی
توانایی های ذهنی شما
دستگاه مورد استفاده
مدت زمانی که شما ناشنوا بودید
جراحی
بعضی از مردم می توانند با تلفن صحبت کنند. دیگران فقط می توانند صدا را تشخیص دهند حداکثر نتایج ممکن است چندین سال طول بکشد و شما باید انگیزه داشته باشید. بسیاری از مردم در برنامه های توانبخشی شنوایی و گفتاری ثبت نام می کنند.
زندگی با ایمان
هنگامی که شما شفا گرفته اید، محدودیت هایی وجود دارد. اکثر فعالیت های مجاز است. با این حال، ارائه دهنده شما ممکن است به شما برای جلوگیری از تماس با ورزش برای کاهش احتمال صدمه به دستگاه ایمپلنت بگوید.
اکثر افراد مبتلا به کاشت حلزون نمیتوانند اسکن MRI را دریافت کنند، زیرا ایمپلنت از فلز ساخته شده است.
- ۹۸/۰۴/۲۹